شعري از وديعه ي عزيز دوست ( از رضوانشهر)

نيمه ی گمشده ی من

===============
نیم ِ پیدا شده ی خیلی هاست
آن که نیم ِ گم ِ احساسم بود
آن که در زندگی ام ریشه دواند
در شب ِ چشم ِ من الماسم بود
آن که در هیبت ِ تندیس ِ وفا
در دل ِ ساده تجسم می شد
آن که بی نور ِ نگاهش بر من
دل ِ من در دل ِ شب گم می شد
آن که یک لحظه اگر غمگین بود
سیل ِ اشکم غم ِ او را می شست
آمده تا که بگوید غلط است
حرفهایی که همه بوده درست
حرفهایی که به من ثابت کرد
تک گل ِ باغچه اش نیست دلم
گُل که نه ، خار نبودم حتی
شایدم در رُل ِ آن خاک و گِلم
آمده تا که بگوید برگرد
آمده باز مرا خام کند
در خیالش که هنوزم چون قبل
می تواند که مرا رام کند

حرف برگشت نزن دیر شده
بی گمان آخر ِ بازی اینجاست
نیمه ی گمشده ی من وقتی
نیم ِ پیدا شده ی خیلی هاست